Dit jaar zijn we vijf jaar zonder ons sterrenkindje, zonder onze eerst geboren zoon, zonder Warre. In die afgelopen vijf jaar gebeurde er veel … (Over afgelopen anderhalf à twee jaar vertel ik jullie in latere blogs nog meer, beloofd!) Maar graag sta ik even stil bij Warre zijn verjaardag.
Searching Rainbows
Je kan altijd en overal een regenboog vinden, hoe klein hij ook mag zijn!
Categorie: Sterrenkind (page 1 of 2)
In mijn geval de verjaardag van Warre. Het is niet om dat jouw kindje niet meer fysiek bij je is, dat je zijn of haar verjaardag niet kan vieren. Daarom wil ik jou graag laten weten hoe ik de verjaardag van mijn sterrenkind vier. Voor sommige mensen kan die term ‘vieren’ misschien raar klinken, maar herdenken vind ik dan weer heel zwaar klinken. Ik wil graag de liefde die ik voor hem voel vieren.
Vorig jaar besloot ik om elk jaar van Warre zijn verjaardag een heel positieve dag te maken. Die dag was voor mij sowieso al overwegend positief, want het maakte me mama. (Het is eerder de dag nadien die ik geen fijne dag vind, zijn sterfdag.) Maar ik wilde dit graag met de wereld delen. Om zo van de verjaardag van mijn sterrenkind ook een fijne en positieve dag te maken voor anderen. Daarom vroeg ik aan vrienden en familie om samen met ons in naam van Warre liefde en warmte te verspreiden over de wereld. Hoe ik dat deed, kan je lezen in deze blog van vorig jaar.
Vorig jaar stuurde ik dus voor de eerste keer kaartjes rond met de oproep om mij te helpen om Warre zijn verjaardag te vieren. Vandaag deel ik graag wat onze framily allemaal deed om zijn verjaardag t vieren.
Lees verderHet is weer een tijdje gelden dat ik achter de computer kroop om mijn gedachten neer te schrijven. Dat komt vooral doordat ik soms niet zo goed weet waarover ik hier wel en niet kan of moet schrijven. Soms lijkt het namelijk dat deze blog door verdriet geïnspireerd is. Maar dat is natuurlijk niet zo. Bovendien is het verdriet niet meer alom aanwezig. Begrijp me niet verkeerd. Het verdriet is niet helemaal weg, ik denkt dat dit ook niet kan. Maar het verdriet is veranderd.
In oktober schreef ik tijdens #hetrouwtinmij2020 van het Berrefonds, op mijn Instagramaccount een tekst over de woelige dagen. Deze wil ik hier graag delen en aanvullen, om jullie een kijkje te geven in hoe verdriet verandert.
Lees verderVorige jaar wist ik niet zo goed hoe ik Warre zijn verjaardag wilde vieren. Ik startte deze blog als verbale uitlaatklep voor mezelf. Maar hoe vier je die gelukkige verjaardag boven de wolken? Ik vroeg het me heel erg af, maar vond geen écht antwoord. Dit jaar weet ik het wel!
Ik heb eindelijk een tattoo (en hij is ook helemaal genezen)! Het is een mini tattoo, maar met veel betekenis. Ik vertel jullie graag het verhaal van mijn puntkomma tattoo, of zoals het in het Engels zo mooi heet ‘a semicolon’.
Drie jaar geleden, voor ik ook maar zwanger was, wilde ik al een tattoo. Eentje die er mij, wanneer nodig, aan zou herinneren dat het leven voort gaat… met of zonder kinderen. Doorgaan met het leven, zonder vast te houden aan ‘wat als’ en ‘wat het leven had kunnen zijn’.
Lees verderOf waarom dit ook belangrijk is voor een sterrenmama
Moederdag is sowieso een gevoelig onderwerp voor mensen die te maken hebben met (in)fertiliteit, die ongewenst kinderloos zijn of een kind verloren hebben. Je voelt je eigen gemis die dag misschien extra hard. Alle moeders worden die dag namelijk in de bloemetjes gezet. Moederdag kan dan ook een beladen dag zijn voor een sterrenmama.
Lees verderElke avond vlak voor het slapen gaan, heb ik mijn eigen avondritueel. Elke dag hetzelfde, elke dag een momentje waarbij we eventjes alleen met zijn drie op de wereld zijn.
Lees verderHoe pijnlijk is een zwangerschapsaankondiging voor wensmama’s of sterrenmama’s? Hoe kan je het misschien anders aanpakken? Want uiteindelijk wil je alleen maar positief nieuws delen.
Laatst vertelde ik over welke momenten allemaal moeilijk kunnen zijn voor een sterrenmama. Toen vertelde ik nog niets over hoe pijnlijk een zwangerschapsaankondiging kan zijn. Dit geldt al helemaal als je als wensmama de medische wereld nodig hebt om zwanger te geraken.
Lees verderIk had voor vandaag eigenlijk een helemaal andere blogpost voorbereid (maar die komt dan volgend weekend!) Maar toen zag ik op Instagram heel wat posts passeren rond International Bereaved Mother’s Day. Het voelde dus een beetje als een noodzaak om hier vandaag toch even wat over te schrijven.
Beetje geschiedenis
Ik wist niet dat dit bestond, nu ja, vorig jaar was het verlies van onze Warre nog veel te vers. Ik moest hem nog maar een dikke maand missen. Dus moest je het me vorig jaar verteld hebben dat dit bestond, had ik er waarschijnlijk toch nog geen oren naar gehad. Maar ik ging dus even snel op zoek naar het hoe en wat.
Mijn herinneringsjuwelen of mamajuwelen liggen me toch nauwer aan het hart dan ik zelf dacht. Dat heb ik de afgelopen week mogen ontdekken.
Laat me eerst al eens terug gaan naar vorig jaar. Nadat Warre was gestorven, was één van de eerste dingen waar ik aan dacht: “Ik wil graag een asjuweeltje, zodat onze kleine jongen altijd dicht bij me is.”
Waarom geen asjuweel?
Na hier een paar dagen verder over na te denken, vond ik dat toch maar een enge gedachte. Het voelde namelijk aan alsof ik onze jongen zou opsplitsen en dat voelde voor mij heel fout aan. Naar mijn gevoel kon hij zo niet volledig op gaan in de natuur en zou hij dus geen rust vinden. Ik weet dat het misschien een beetje simplistisch of kinderachtig klinkt, maar voor mij moest onze Warre helemaal met de wind mee, naar boven de wolken. Want ik geloof wel in het principe ‘ashes to ashes, dust to dust’.
Welkom bij Searching Rainbows
Ik ben Marissa, kleuterjuf, getrouwd met K en fiere sterrenmama van Warre*.
Ik deel je graag mijn verhalen over het verlies van ons zoontje en de weg naar het vervolledigen van ons gezin.
© 2023 Searching Rainbows
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑