De impact van een ivf-behandeling

Je weet dan dat je medische hulp nodig hebt om een kindje te krijgen. Je zal medicatie moeten nemen en op allerlei controles moeten… Maar wat voor impact heeft een ivf-behandeling verder nog op jouw leven? Daar had ik zes jaar geleden totaal geen idee van! Ik probeer het jullie vandaag een beetje uit te leggen.

Organisatorische impact

Ik dacht in het begin: ik moet wat medicatie nemen en geregeld op ochtendcontrole gaan. Dat is niet onoverkomelijk…
Als je dan effectief start, blijkt dit toch iets slopender te zijn. Zo stuit je af en toe toch op organisatorische problemen of de organisatorische impact van die ivf-behandeling.

Ik probeer telkens zo vroeg mogelijk mijn controles te plannen, zodat ik nadien nog gemakkelijk op het werk geraak. Maar vaak weet je pas een dag op voorhand dat je (terug) moet komen. En dan is een vroege afspraak bij de dokter niet altijd haalbaar. Dat is dan ook probleem nummer 1: alles geregeld krijgen op het werk. Ik ben dan ook heel blij met een begripvolle directeur en begripvolle collega’s, die even in springen, als ik het toch niet geregeld krijg dat deze afspraak voor de werkuren is.
Maar naast die controles zijn er uiteraard ook nog de pick-up (wanneer ze de gerijpte eicellen uit jouw lichaam halen) en de terugplaatsing (wanneer ze de bevruchte embryo terugplaatsen). Hiervan weet je meestal maar maximum twee dagen op voorhand wanneer die plaats vindt. En soms weet je zelfs pas de dag zelf om hoe laat je in het ziekenhuis moet zijn. Dat is uiteraard niet altijd makkelijk om geregeld te krijgen op het werk.

Medicatie

Medicatie nemen, nog zo iets. In het begin zeggen ze je er niet bij dat dit vaak of voornamelijk spuiten zijn. Dat is dus helemaal geweldig voor iemand die geregeld flauw valt als ze bloed moet laten trekken of wanneer ze een naald in iemand zijn lijf ziet gaan! Mijn man is dan ook altijd ‘slachtoffer’ geweest om mijn spuiten te zetten. Organisatorisch probleem 2: deze spuiten moeten bijna altijd op een vast uur gezet worden, elke dag opnieuw. Af en toe is het echter niet mogelijk dat wij dan samen zijn. Omdat K moet overwerken of omdat ik een vergadering heb. Dus ik heb al eens een spuit door iemand anders laten zetten. Of zelfs al mijn moed bij elkaar geraapt (en ja, in mijn geval duurt dit wel even en heeft dit vaak een telefoontje naar die ene vriendin nodig) om mijn spuit zelf te zetten.

Ik heb ook geïnvesteerd in een leuk koeltasje en kleine koelelementen, want deze medicatie moet meestal in de ijskast worden bewaard. En thuis en op het werk is dat geen probleem, maar wat als je verder weg moet zijn of op dat moment onderweg bent? Je kan namelijk niet heel je leven on hold zetten tijdens een ivf-behandeling. Al moet ik wel zeggen, dat ik afspraken met vrienden zo probeer te regelen dat we gewoon eerst of nadien in alle rust thuis medicatie kunnen nemen! Want dat is toch echt een stuk aangenamer.

Wat doet het fysiek met je?

De impact van een ivf-behandeling is er natuurlijk niet alleen op organisatorisch vlak. Het doet uiteraard ook heel wat met je eigen lijf. Fysiek zorgen al die spuitjes er soms voor dat je jezelf een speldenkussen voelt. Na een tijdje staat mijn buik echt vol met kleine blauwe plekken of is die behoorlijk gevoelig van al die spuiten.

Door de medicatie zijn je eierstokken extra actief en hierdoor kan jouw onderbuik intern vrij gevoelig zijn. Wat niet altijd makkelijk is als je met kleine kindjes werkt! Zeker de laatste dagen voor de pick-up heb ik hier wel eens last van. En dan moet ik toch even een andere houding aannemen als ik moet helpen met schoenen vast maken!

In het verleden had ik ook wel eens last gehad van blauwe plekken van het vele bloed prikken. En dan kan je wel eens rare blikken krijgen van vreemden. Vrij vervelend…

Verder gieren er heel wat hormonen door je lijf, waardoor je wel eens meer last kan hebben van acne, een opgezwollen gevoel, je vocht kan ophouden, …

Ook de pick-up zorgt voor fysieke ongemakken, want je moet uiteindelijk naar het ziekenhuis om onder plaatselijke verdoving (dit is blijkbaar afhankelijk van ziekenhuis!) gerijpte eicellen op te laten halen.

Emotionele impact

Al die hormonen die door jouw lijf gieren, zorgen natuurlijk ook voor een emotionele impact bij een ivf-behandeling. Je bent sneller emotioneel en staat plots te wenen zonder een aanwijsbare reden. Je kan minder verdragen of je kan van blij naar verdrietig gaan en terug in een paar minuten. Hormonen, het doet wat met je!

Een tijdje geleden had ik het al over de emotionele impact van de twee weken wachttijd, maar dus ook de weken daar voor kunnen emotioneel moeilijk zijn. Ook nu kan je heel onzeker zijn en je allerlei dingen afvragen. Zoals: ‘Heb ik al die medicatie wel goed genomen?’ ‘Zit de inhoud van die spuit volledig in mijn lijf?’ Maar ook, gaat het allemaal een goed resultaat opleveren bij de controle? En gaat het deze keer lukken, zal ik na deze hele behandeling zwanger zijn? Want de medische wereld kan je maar zover helpen en je hebt de natuur niet in handen. Het is dan ook heel moeilijk om niet bezig te zijn met wat er kan komen. (Zowel positief als negatief.) En dit kan voor spanning met anderen zorgen, onzekerheid, angsten, …

Vertel je het aan jouw werkomgeving?

Om organisatorische reden, ben je in sommige jobs (ik voel dit toch zo) ook bijna verplicht open kaart te spelen met jouw baas en/of collega’s. Hierdoor kunnen deze mensen begrip opbrengen voor jouw eventuele afwezigheid. Dit kan voor vele mensen ook moeilijk zijn, want je geeft jezelf wel heel bloot. Maar in sommige jobs is het anders gewoon niet mogelijk om verlof te nemen of er voor te zorgen dat je naar jouw afspraken kan gaan. En begrip van collega’s kan veel doen voor jouw algemeen dagdagelijks functioneren op het werk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je hen alles tot in het kleinste detail moet vertellen. Je deelt uiteraard enkel dat waar je jezelf comfortabel bij voelt! Net zoals je dat bij jouw familie en vrienden doet. Maar hierover wil ik later nog wel eens schrijven!

In mijn geval komt daarnaast dit alles ook nog de angst voor naalden bij. Al moet ik zeggen dat ik daar al heel wat in gegroeid ben. Ondertussen durf ik een pen met medicatie (denk type insulinespuit) al zelf toe te dienen. En de medicatie klaar maken vond ik altijd al fascinerend. Maar ik hoef nog steeds geen bloed te zien trekken, want dan kan het wel eens zijn dat ik flauwval! En de effectieve spuiten zijn dus bijna altijd K zijn job.

De impact op jullie als koppel

Maar op zich is dit ook wel goed, want daardoor heb je meer een wij- dan een ik-gevoel tijdens dit deel van de behandeling. Want een ivf-behandeling heeft uiteraard ook impact op jullie als koppel.

Door al de fysieke en emotionele ongemakken kan het voor wrevel zorgen tussen jullie twee. Het is natuurlijk ook moeilijk voor een man om met een tikkende emotionele tijdbom om te gaan.

Je kan als vrouw soms ook heel erg het gevoel hebben dat jij alles aan het doen bent. Want jij moet medicatie nemen en bent terwijl eigenlijk aan het wachten tot het moment daar is voor de in-vitrofertilisatie. Op dat moment moet jouw man zijn bijdrage leveren! Jij bent ook diegene die de fysieke ongemakken van de pick-up moet dragen. Maar gelukkig ben je daar wel samen en is K altijd een hele ondersteuning of net de grappige afleiding!

Daarom is communicatie natuurlijk heel belangrijk en proberen wij zoveel mogelijk van de weg samen te gaan. Natuurlijk kan K niet altijd mee naar de ochtendraadplegingen, maar wat we samen kunnen doen, doen we samen.

Wat denk jij?

Dit alles is natuurlijk hoe ik het zie, merk, voel en dus mijn beperkte indruk en opsomming. Maar niet iedereen is hetzelfde, dus er zijn ongetwijfeld nog heel wat andere emoties en indrukken die kunnen voorbij komen. Laat hier gerust een bericht achter als je het wil delen!